Τετάρτη, Αυγούστου 18, 2010

Μηδέν πράττειν

Ας διαβαστεί τούτο το σημείωμα ως αποτέλεσμα της μελαγχολίας από το τέλος των καλοκαιρινών μας ταξιδιών. Τα αποκόμματα των εισιτηρίων, τα έντυπα των ξενοδοχείων, οι κάρτες και οι φωτογραφίες γεμίζουν το γραφείο. Τα άπλυτα αναπαύονται ακόμα στις βαλίτσες, κι εγώ μεταμορφωμένος σε έναν χαύνο, μάστορα της τακτικής «του σχεδόν τίποτα». Προσπαθώ να γεμίσω την οθόνη που τρεμοπαίζει με λέξεις , εγκώμια της τεμπελιάς.
Της τεμπελιάς που εγκληματεί ενάντια στην κοινωνία της εργασίας και της υπερκατανάλωσης, που ρίχνει πέτρες στα γρανάζια του άθλιου συστήματος που μας απομυζά. Παρεξηγημένη έννοια. Συγχέεται με την παραίτηση, την αδιαφορία για την πνευματική εργασία. Μέγα λάθος!!! Καμιά σχέση της τεμπελιάς που περιγράφω με την πνευματική ακινησία, που μπορεί να υπάρχει και στους πλέον εργασιομανείς.
Η τεμπελιά ας θεωρηθεί μια κατάσταση αποχής από τη μίζερη καθημερινότητα, αντίσταση στα πρέπει της αγοράς και της κατανάλωσης. Ας θεωρηθεί ως μια κατάσταση «προς τα μέσα αναζήτησης». Επιστημονικές και στέρεες βάσεις μας, οι θεωρίες του επίκουρου, του Πωλ Λαφάργκ, του Λάο Τσε. Απέναντι στην υστερία του καπιταλισμού για περισσότερα και γρηγορότερα, ας βουλιάξουμε μέσα μας, κρατώντας τα λίγα.
Ας μιμηθούμε κι εμείς την Κυβερνητική καλοκαιρινή ραστώνη, αρνούμενοι να ασχοληθούμε με τα τρέχοντα και τα πεζά. Αφ` υψηλού ας παρατηρούμε τα συμβάντα, κρατώντας τα επουσιώδη για τους άλλους, σημαντικά για μας: Τις μικρές λεξούλες , τις χειρονομίες και τις ματιές που υπόκωφα φωνάζουν και κινητοποιούν βαθύτερα. Ας απολαύσουμε τους εαυτούς μας και τους δικούς μας ανθρώπους . Ας μοιραστούμε την αναζήτηση τούτη. Ας πετάξουμε τα δυσκίνητα πρέπει, για να γεννηθεί, να καρπίσει στο κενό τούτο το νέο, το ποθούμενο, που μας αρνείται η καθημερινότητα . «Ας είμαστε τεμπέληδες σε όλα εκτός από τον έρωτα και την τεμπελιά» Δημοσιεύτηκε και στο cretalive.gr

Παρασκευή, Αυγούστου 13, 2010

Η Ελλάδα που αντιστέκεται....


Μετά από ένα βάρβαρο χειμώνα, αποφασίσαμε  κι εμείς να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Κυβέρνησης, να κάνουμε διακοπές χωρίς τύψεις. Αρχίσαμε τα σχέδια και τα διαδικτυακά ψαξίματα. Βλέπεις οι περικοπές στο μισθό σοβαρές και με αποθέματα μηδέν, η μόνη λύση ήταν να βρεις τον καλύτερο συντελεστή κόστους και καλού προορισμού (είδες που με  την ευκαιρία των spreads  και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, ξεσκονίσαμε και τα οικονομικά εγχειρίδια των φοιτητικών μας χρόνων;)
Η Σύρος πάντα βρισκόταν στο πίσω μέρος του μυαλού μας, μα πάντα κάτι τύχαινε, μα φέτος ήταν η σειρά της και έτσι αποφασίστηκε. Και ήρθε η έκπληξη: Βρήκαμε μια Ελλάδα διαφορετική, μια Ελλάδα που δεν σε πληγώνει και δεν σε κάνει να ντρέπεσαι. Το Αιγαίο οργώνεται κυριολεκτικά από δεκάδες σύγχρονα, άνετα πλοία που κάνουν διαδρομές που παλιότερα ήθελες 6-10 ώρες, σήμερα σε 2 και 3!! Με συνέπεια λεπτού στις αναχωρήσεις, με καθαρές τουαλέτες, με τον ελληνικό καφέ στα 1,5 Ευρώ! Αποκάλυψη!! Το νησί μαγεία. Ηρεμία, παρά την πληθώρα τουριστών , ιδιαίτερα Ελλήνων, με συγκοινωνίες Ευρωπαϊκού επιπέδου. Με πολιτιστικά γεγονότα που κόστιζαν 10 Ευρώ, ενώ εδώ 20 και 25 (γιατί άραγε);
Συναντήσεις απρόσμενες: ξάφνου ένας ντόπιος με κρητική καταγωγή, και καθολική πίστη, μας αφιέρωσε μισή ώρα και μας ξενάγησε στον Άη Νικόλα  τον Πλούσιο (Ορθόδοξος ναός) , κάνοντας σχόλια που έκαναν εμάς του υποτιθέμενους ανεκτικούς στο διαφορετικό,  και προοδευτικούς να ντραπούμε. Οι γειτονιές του Μάρκου Βαμβακάρη ασύλληπτης ομορφιάς, με γωνιές που τις σκίαζαν συκιές, χαρουπιές, ελιές αλλά όχι φοίνικες!!!!!
 Μια βδομάδα ηρεμίας και μαγευτικής θάλασσας (δεν πληρώσαμε ούτε μια ομπρέλα γιατί ο Δήμος σε κάθε ακρογιαλιά, σε κάθε κολπάκι είχε μόνιμες καλαίσθητες ομπρέλες , ντουζ και χώρους για άλλαγμα), μια βδομάδα γιομάτη εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές,  από μια πόλη κι ένα νησί, που στο παρελθόν του ήταν πρωτοπόρο (Νεώρια, βιομηχανική ανάπτυξη, συνδικαλιστικό κίνημα κλπ), αλλά και το τώρα , και το αύριο ελπίζω να είναι το ίδιο σημαντικό.
Στην επιστροφή, το Δημοκρατικό Ηράκλειο μας υποδέχτηκε με τον ταξιτζή να μας ζητάει 9,50 Ευρώ για την διαδρομή από το λιμάνι ως την Λ. Κνωσού. Προσγειωθήκαμε και πάλι στην πραγματικότητα. Δημοσιεύτηκε και στο cretalive.gr