Τρίτη, Οκτωβρίου 12, 2010

Ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες μας;

Η προεκλογική περίοδος είναι σημαντική για παρατηρήσεις κάθε είδους: πολιτικές, κοινωνιολογικές, οικονομικές κλπ. Είναι η περίοδος που οργιάζει η φαντασία των υποψηφίων, προκειμένου να κάνουν τη διαφορά , να ξεχωρίσουν από το  πλήθος, και εν τέλει να μας πείσουν ώστε να τους ψηφίσουμε.
Πρώτα από όλα ο στόχος είναι να συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια. Δεν τους νοιάζει το αν είναι σε διαμερισματικό, δημοτικό, ή περιφερειακό, ο «καλός μύλος όλα τα αλέθει». Για να επιτευχθεί λοιπόν ο στόχος, σημαντικό είναι να βρίσκονται στην επικαιρότητα: κάποιοι ανακαλύπτουν το ποδήλατο και περνοδιαβαίνουν στους υποτυπώδεις ποδηλατοδρόμους της πόλης, κινδυνεύοντας να τσακιστούν και να χάσει η πόλη και το νησί τον/ την  εκπρόσωπό του. Άλλοι συγγράφουν!! (Το γιατί οι ικανότητες αυτές χάνονται κατά τη διάρκεια της τετραετίας, είναι μυστήριο). Από άρθρα στον τοπικό τύπο, ως βιβλία που εντελώς τυχαία παρουσιάζουν δέκα μέρες πριν τις εκλογές. Το ότι κάποιοι εντάχθηκαν στους προσκόπους γιατί είχαν προγραμματίσει κάποιες εκδηλώσεις,  ελέγχεται ως αναληθές, άλλωστε δεν τους κολακεύει καθόλου πλέον το κοντό παντελονάκι του λυκόπουλου.
Μπήκαν λοιπόν στο ψηφοδέλτιο και ο αγώνας αρχίζει: αγώνας να θάψεις τον συνυποψήφιό  σου και να αναδειχθείς εσύ. Διαρροές λοιπόν σκοτεινές για τους άλλους, με αναφορές σε οικονομικά, κοινωνικά και άλλα πιπεράτα σκάνδαλα που υποτίθεται ότι συμμετείχε. Φωτογραφίες ρετουσαρισμένες, επισκέψεις σε ειδικούς για κάποια μποτοξάκια, φυλλάδια  που παραπέμπουν στον σοσιαλιστικό ρεαλισμό των αρχών της δεκαετίας του `50. Ο/Η υποψήφιος/α, ατενίζει συνήθως το μέλλον, κάποιοι κακεντρεχείς λένε ότι κοιτάζει το δικό του/της μέλλον, γι αυτό και χαμογελάει σαρδόνια. Ψέματα!! Βλέπει το μέλλον της πόλης, του Νομού, του νησιού, ως κέντρο της Μεσογείου, της Νοτιανατολικής Ευρώπης, του Δυτικού Ημισφαιρίου κλπ. Οραματίζεται αλσύλλια, γιομάτα φοίνικες, οραματίζεται πεζοδρόμους, οραματίζεται γειτονιές με ανθρώπινο πρόσωπο κλπ, κλπ Ο στόχος απλός: Να κάνει το τίποτα, κάτι!!
Τζάμπα είναι και τα  οράματα και τα σχέδια επί φυλλαδίου. Οι περισσότεροι εξ αυτών άλλωστε μέλος του πολιτικού προσωπικού του Νομού και του νησιού είναι ή ήταν επί σειρά ετών  και έχουν την κύρια ευθύνη για την κατάντια μας. Κανείς ή καμιά τους δεν έκαναν στοιχειώδη απολογισμό της δράσης τους στα όργανα αιρετά ή μη που συμμετείχαν. Μια αυτοκριτική ρε αδελφέ! Έχοντας ως φεουδαρχικό δικαίωμα, τη συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια, μας βομβαρδίζουν με κοινοτυπίες κλεμμένες, με Τίποτα παραγεμισμένο με λόγια του αέρα. Μας απειλούν ότι θα μας σώσουν και πάλι. Θα τους αφήσουμε; Φιλοξενείται και στη Zougla.gr


Σάββατο, Οκτωβρίου 09, 2010

Λυπημένα τσιγάρα της Κυριακής


Λυπημένα τσιγάρα που κολλημένα στα χείλη σου ξεχνιούνται και σβήνουν μη δίνοντας πια καμιά χαρά κι απαντοχή. Ακολουθούν την προδιαγεγραμμένη πορεία τους: Ανάβουν με όνειρα για να ελαφρύνουν τον κάματο, να σε ηρεμήσουν και να σε κάνουν να ξεχαστείς, να διώξεις την αμηχανία της συνάντησης με τους άλλους, που όλη την εβδομάδα είχες αποδιώξει. Η καύτρα τους σηματοδοτεί την πορεία της προγραμματισμένης συνάντησης, μα αποτυγχάνει να ανάψει την φλόγα που θα γίνει παρανάλωμα. Απλώς συντηρεί τη συνήθεια και σβήνει αμήχανα.
Πάντα με μελαγχολούν οι Κυριακές. Πάντα έρχονται και φεύγουν απρόσκλητες γιομάτες μελαγχολία για το μάταιο της πληρώσεώς τους. Κι απειλητική η σκιά της Δευτέρας, έρχεται να ολοκληρώσει την μελαγχολία. Τα Κυριακάτικα φύλλα, προσπαθούν μέσα σε δεκάδες σελίδες να αποτυπώσουν την δικιά τους πραγματικότητα. Αδυνατούν, και μας τρατάρουν εικονικές στιγμές σε ηλεκτρονικούς δίσκους. Ο φθινοπωρινός ήλιος ήλιος και τα αλαβάστρινα μέλη των γυναικών που αγαπάμε και δίπλα μας στέκονται, χρόνια τώρα, αδυνατούν να ελαφρύνουν τα γήινα: το βάρβαρο μνημόνιο, τις μεταμορφώσεις των πολιτικάντηδων, τους ελληναράδες με τις κραυγές τους για τα θρησκευτικά και την ιστορία, τους ανησυχούντες Χριστιανούς, για την επαφή μας με Κώδικες στις νέες «έξυπνες κάρτες».
Σε τοπικό επίπεδο, τα Δημοτικά ημερήσια δελτία έργων, κονταροχτυπιούνται με τα τεράστια αεροδρόμια όπου πλούσιοι εξωτικοί επενδυτές θα δημιουργήσουν μέσα σε μια νύχτα. Οι «συνήθεις πολιτικάντηδες», καλύπτουν τις σκουριές και  διαρρέουν συμμετοχές σε ψηφοδέλτια, για να συνεχίσουν το τεράστιο έργο τους στην πόλη και το Νομό. Μέχρι τότε, περιδιαβαίνουν το κέντρο της πόλης και μεταξύ χειραψιών και χαμόγελων, βάζουν μελλοντικά ενέχυρα:
«Θ' απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ' εκτιμήσει,
θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.
Θα με θελήσει πάντως ένας απ' τους τρεις.

Κ' είν' η συνείδησίς μου ήσυχη
για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κ' οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.
Αλλά, κατεστραμμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ' αυτόν.»
Κ Καβάφης
«Ας φρόντιζαν»